Mario Koenderink runt een bedrijf met ruim 130 jaar historie

Deel 1 van Verhalen van opvolgers

Als ik een bloemist in de microfoon hoor zeggen dat zijn zaak sinds 1887 bestaat, ga ik iets rechterop zitten. Ik ben op een netwerkavond in Almelo en Mario Koenderink van De Bloemenschuur is een van de ondernemers die wat mag vertellen over zijn bedrijf. Bij mij sluimert dan al enige tijd het idee om verhalen van bedrijfsopvolgers in familiebedrijven op te tekenen, dus mijn aandacht is getrokken. Ik spreek hem aan tijdens de borrel en ik vraag of ik hem mag interviewen en zo geschiedde. Lees hier deel 1 van de reeks ‘Verhalen van opvolgers’.

Ouder dan een mens kan worden
Een bedrijf dat ouder is dan dat wij mensen ooit kunnen worden, roept ontzag bij me op. Het voelt als een oude statige eik die al eeuwen over z’n omgeving waakt en waarbij wij mensen vergeleken maar tijdelijke voorbijgangers zijn. Maar als zoveelste generatie in een familiebedrijf ben je meer dan een tijdelijke voorbijganger. Je mag voor die ‘eik’ zorgen, hem voeden of snoeien. Jij hebt zeggenschap over iets dat voor jouw tijd is ontkiemd; een hele verantwoordelijkheid.

Transformatie
Mario Koenderink (1960) nodigt mij uit in de bloemenzaak aan de Ootmarsumsestraat in Almelo waar het bedrijf al 130 jaar is gevestigd. Bloemen waren er eind negentiende eeuw nog niet te vinden, want het bedrijf startte als meelpakhuis met bakkerij. In de dikke eeuw die volgde maakt het bedrijf een interessante transformatie door van meelpakhuis naar kruidenierswinkel en via versmarkt naar bloemenzaak. Het meelpakhuis werd in 1887 door Mario’s overgroot vader opgericht, nog voordat het handelsregister bestond. Het ondernemerschap gaat overigens nóg verder terug in de familie, want zijn vader -dus Mario’s bet overgroot vader- had een bakkerij in Wierden. Als jongste zoon was hij geen overnamekandidaat, dus startte hij het meelpakhuis in Almelo.

Meelmolen maakte plaats voor winkelpand
We zitten in een ruimte waar Mario ook z’n klanten ontvangt die rouw- en trouwbloemen willen uitzoeken. De kamer grenst aan de winkel waar kleurrijke losse bloemen in emmers staan, afgewisseld met kant en klare bossen. Achterin het pand en ook buiten staan overal planten. Naast de bloemen en bloemstukken, verzorgt het bedrijf ook hydrocultuur planten voor bedrijven. De hele geschiedenis van Koenderink vof heeft zich op dit terrein afgespeeld. Ooit stond er op deze plek een meelmolen die werd aangedreven door een paard. Nu staat er een winkelpand met bovenwoning. De geschieden is rijk en Mario vertelt er graag over. Hij is erg openhartig, ook over de periode van de overname en over de moeilijke tijd toen zijn vader een hartaanval kreeg. Dat was het moment dat hij definitief in de zaak ging werken. Zijn vader had er een grote supermarkt van willen maken, maar Mario koos ervoor om alleen met de bloemen door te gaan. Hij heeft werk gemaakt van zijn passie.

Geen vijfde generatie
Of er een vijfde generatie Koenderink in de zaak komt is vrijwel uitgesloten. Hij vindt dat het namelijk geen vanzelfsprekendheid zou moeten zijn dat je kinderen in de zaak komen. Zijn twee zoons studeren en werken beide en het ligt niet in de lijn der verwachting dat ze de bloemenzaak gaan overnemen. Mario zelf loopt tegen de zestig en hij denkt er weleens over na hoe het straks zal gaan. Voorlopig gaat hij gewoon door met ondernemen en soms heeft hij zelfs nieuwe plannen, al vertelt hij daar niet te veel over. >Lees het hele interview via onderstaande knop!

 Mario, zeer bedankt voor je medewerking!